"Umut en büyük kötülüktür, işkenceyi uzatır". Nietzsche'nin sevdiğim sözlerinden biridir. Fight Club'tada "Umutları kaybetmek özgürlüktür" diye farklı bir versiyonunu kullanmışlardı. Bu gezi yazımın girişinde artık; işten, özel yaşamdan , siyasetten , dünyanın gidişatından dert yanmıcam. Artık umut etmeyi bıraktım ve bu durumdan oldukça memnunum. Herkese tavsiye ederim.
İşte bu muhteşem ruh haliyle ; canım yeniden bir yerlere gitmek istedi. İbre Vietnam'dan yanaydı. Ama Vietnam'ın, Türkiye'den vize istediğini öğrendim. Ankara'dan veya Tayland'dan almam gerekiyordu vizeyi. Ya adamlar , kafalarına tonlarca napalm atmış Amerika'dan vize istemiyorlar , bizden istiyorlar. Fazla kafayı takmadım, açtım Dış İşleri Bakanlı'ğının Türk vatandaşlarının tabi olduğu vize uygulamaları sayfasını . Sri Lanka'yı gördüm o sayfada vize istemeyen ülkeler içinde. Sri Lanka hakkında tek bilgim , Ayrılıkçı Tamil Kaplanları ve seylan çayıydı. Netten biraz araştırma yaptım. Özellikle değerli gezi üstadı ve minimalist insan Bora Bilgin'in blogu çok işime yaradı. Buradan teşekkürü borç bilirim. Gezi Yorumları sitesininde güzel katkıları oldu bu araştırma sürecine.
